Search
Close this search box.

In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953 brak een stormvloed de dijken door op meer dan negentig plekken Zuid-West Nederland. De Sint-Ignatiusvloed of Beatrixvloed, zoals de watersnoodramp in het begin werd genoemd, werd veroorzaakt door een stormvloed in combinatie met springtij. Het water in de Noordzee kon hier door tot enorme hoogte stijgen. De overstroming kostte in Nederland 1836 mensen het leven. Ook in België, in het Verenigd-Koninkrijk en op zee vielen doden, wat het trieste totaal van ruim 2500 slachtoffers maakt. Na de watersnoodramp zijn er op verschillende plekken in Nederland monumenten geplaats ter nagedachtenis. Deze monumenten kan je vinden in Beneden-Leeuwen, Kloosterzande, Kruiningen, Nieuwe-Tonge, Nieuwerkerk en Ouwekerk. In laatstgenoemde plaats is zelfs een heus watersnoodmuseum te vinden. De Deltawerken zorgen er tegenwoordig voor dat Nederland goed beschermd is tegen een eventuele ramp. Toch is het niet uitgesloten dat er een nieuwe plaats kan vinden. Circa 59% van het landoppervlakte loopt een risico. Maar liefst 26% van Nederland ligt onder zeeniveau, 29% kan overstromen als rivieren buiten hun oevers treden en 4% ligt buitendijks. Jaarlijks wordt de watersnoodramp herdacht en wordt er in de media veel aandacht aan besteed. Nog altijd verschijnen er films, series, documentaires, boeken en gedichtenbundels over de watersnoodramp.

Er zijn in de loop der jaren diverse films en series over de watersnoodramp van 1953 verschenen zoals de film ‘De Storm’ met Barry Atsma en Sylvia Hoeks. De serie ‘Als de dijken breken’ gaat over een watersnoodramp in de huidige tijd en werd uitgezonden door de EO. Daarnaast zijn er veel boeken over de watersnoodramp geschreven. Het allereerste boek over de ramp verscheen al in februari 1953. Die bijzondere uitgave werd door fotografen, schrijvers en uitgevers belangeloos samengewerkt. De opbrengsten kwamen ten goede van het rampenfonds en de slachtoffers. Het boek verscheen in een oplage van 600.000, wat voor die tijd erg hoog was. De watersnoodramp blijft de schrijvers ook na bijna 70 jaar bezig houden. Zo verscheen recent in de categorie fictie nog de roman ‘Het water komt’ van Gerda van Wageningen. In hetzelfde jaar verscheen ook de non-fictie roman ‘Een muur van water’ van Teuntje de Haan. In het boek ‘Ooggetuigen van de watersnood 1953’ wordt de watersnoodramp van 1 februari 1953 beschreven aan de hand van ooggetuigenverslagen. In januari wordt er door de media, bibliotheken en boekhandels vaak extra aandacht gegeven aan boeken over dit onderwerp.